تبخال

تبخال تاول قرمز رنگ پر از مایعی است که معمولا روی لب و پوست اطراف لب و بینی نمایان می شود. تبخال عارضه ای است ویروسی*. هنگامی که بدن به این ویروس آلوده می شود امکان رهایی از این ویروس را ندارد چرا که این ویروس در سلول های عصبی برای همیشه نهفته و فیر فعال باقی می ماند و هنگام ضعف سیستم دفاعی بدن (مثلا به علت درگیری این سیستم با بیماری های مختلف و یا فشار روانی) در مکان قبلی یا اطراف آن باعث بروز تبخال می شود

عوارض ناشی از تبخال در برخی از افراد فقط به مور مور شدن، سوزش و یا خارش محل تبخال زده خلاصه می شود و در برخی از افراد این عارضه همراه با درد است. دوره تبخال معمولا 7 تا 14 روز می باشد. و مراحل مختلف دارد

تبخال معمولا با کمی تورم روی پوست و حس مور مور و یا خارش شروع می شود. سپس برای مدت دو روز تاول های کوچک در سطح پوست نمایان می شوند که نهایتا این تاول ها به صورت خوشه ای به هم نزدیک تر شده و تاول بزرگتری را ایجاد می کنند. بعد پوسته روی تاولها ترکیده و پوسته زرد رنگی جای آنرا می گیرد که آنهم بهد ار مدتی جای خود را به پوسته کوچکتری می دهد و سرانجام تاول بدون باقی گذاشتن اثری از بین می رود

راه های انتقال تبخال

تبخال در همه مراحل واگیر دارد، مخصوصا در زمانی که پوسته روی تاول باز شود این حالت به اوج می رسد. شخصی که به عارضه تبخال دچار است باید از تماس مستقیم و غیر مستقیم محل تبخال و ترشحات آن با دیگران خوداری کند. شستن دستها اهمیت زیادی دارد، مخصوصا هنگامی که دست با لب و یا بزاق دهان آلوده شده است. شخص مبتلا باید از بوسیدن دیگران، استفاده از حوله و یا وسایل شخصی چون تیغ جلوگیری کند

در برخی از موارد این امکان وجود دارد که با آلوده شدن انگشتان به این ویروس و سپس تماس با دیگر اعضای بدن این بیماری به چشم و آلت تناسلی نیز منتقل شود. اگرچه نوع ویروسی که باعث تبخال در انگشت و تبخال تناسلی می شود، متفاوت است ولی به علت تشابه بین این دو ویروس امکان انتشار این بیماری به این اعضا می باشد

کسانی که دچار بیماری هایی هستند که موجب ضعف سیستم دفاعی بدن می شوند (مثل مبتلایان به سرطان، ایدز یا گیرنده پیوند عضو) در صورت ابتلاع به تبخال باید به پزشک مراجعه کنند

راههای درمان تبخال

ویروس تبخال را نمی توان از بین برد و زمانی که بدن به آن مبتلا شد برای همیشه این ویروس در بدن می ماند. ولی می توان از تعداد دفعاتی که فرد به تبخال دچار می شود کاست و زمان بهبود را تسریع کرد

داروهای ضد ویروسی هم چنانچه در مراحل ابتدایی استفاده شوند به کم کردن دوران تبخال کمک می کنند. از فشار دادن تبخال و ترکاندن آن باید خودداری کرد. گاهی استفاده از یخ و کرمهای مخصوص که در داروخانه ها موجود می باشد برای کم کردن درد و جلوگیری از خشکی پوست اطراف تبخال موثر است

برای کاهش درد و التهاب از قرص مسکن هم می توان استفاده کرد (قبل از استفاده از هرگونه مسکن حتما با پزشک، داروساز یا دیگر اعضای تیم پزشکی صحبت کنید). توجه و دوری از عواملی که باعث بروز تبخال می شوند نیز اهمیت خاصی دارد. مثلا آفتاب شدید در بروز تبخال در برخی از افراد دخیل است، در این صورت استفاده از ضدآفتاب کمک می کند. آرامش، دوری از اضطراب، خواب و تغذیه صحیح نیز مفید است.

__________________________
* Herpes simplex virus: HSV-1

ناتوانی نعوظ مردان

به آلت تناسلی مرد احلیل می گویند. این عضو که استخوان ندارد ازچند بخش قابل اتساع ساخته شده و شامل کانال های استوانه ای بنام اجسام غاری می باشد که در طول آلت، به موازات هم و مانند لوله های بلندی کشیده شده اند. فاصله بین اجسام غاری را جسم اسفنجی اشغال کرده. اجسام غاری به هنگام تحریک جنسی پر خون شده و موجب سخت شدن و راست شدن آلت می گردند، به این حالت نعوظ می گویند. بعضی از مردان بنا به دلائل مختلف به حالت نعوظ نمی رسند. این عده از افراد باید  به پرشک مراجعه نمایند، چرا که بسیاری از علل این بیماری قابل درمان و تصحیح می باشد. گاهی بیماری هایی چون بیماری های عروقی و دیابت باعث ناتوانی نغوظ می شوند

روش های درمان ناتوانی نعوظ

نرسیدن به حالت نعوظ گاهی ریشه روانی دارد که نیاز به درمان های خاص روانکاوی و رفتاری دارد

 در برخی دیگر از موارد، مثلا در افراد سیگاری  یا افرادی که از داروهای خاصی استفاده می کنند، درمان های ساده و تغییر روش های زندگی کافی است

گاهی استفاده از ابزار مکانیکی  توصیه می شود. این ابزار شامل حلقه آلت تناسلی که به حفظ نعوظ کمک می کند و دستگاه مکنده می باشند که در اطراف احلیل فشار منفی ایجاد کرده و باعث پر خون شدن احلیل می شود. سپس توسط حلقه لاستیکی بسته می شود تا خون از داخل اجسام غاری خارج نشود

گاهی درمان هورمونی در افرادی که میزان تستوسترن (هورمون مردانه) آنها پایین می باشد استفاده می شود

داروهای تزریقی مانند
papaverine
 که شل کننده عضلات هستند (با شل شدن عضلات اجسام غاری خون وارد این اندام ها می شود) و داروهای خوراکی مانند وایاگرا که موجب تسهیل و تسریع جریان خون به احلیل می شوند نیز در برخی موارد توصیه می شوند

گاهی ممکن است که این ناراحتی با جراحی تصحیح گردد. مثلا در صورت انسداد شریان های مربوط به آلت تناسلی جراحی ترمیمی میتواند موثر باشد و گاهی کار گذاشتن پروتز های متسع شونده در داخل اجسام غاری توصیه می شود

*** 

کلیه این دارو ها و روش ها باید تحت نظر دکتر استفاده شود و از خود درمانی در این موارد باید جلوگیری کرد

دکتر شهیره شریف – داروساز

@ All rights reserved

آسم — Asthma

بدن برای زنده ماندن نیاز به اکسیژن دارد. اکسیژن از طریق هوایی که تنفس می کنیم وارد ریه می شود. اکسیژن هوا در عمق ریه به خون منتقل شده و دی اکسید کربن برعکس از خون به ریه وارد شده و در بازدم از بدن خارج می شود

به اندام لوله ای مانند که حنجره را به ریه ارتباط می دهد نای گفته می شود. نای به دو شاخه راست و چپ تقسیم شده و هر شاخه به یکی از ریه ها وارد می شود. به این شاخه ها نایژه می گویند که خود نیز به اندامهای کوچکتری به نام نایژک نقسیم می شوند. نایژک ها به حفره های هوا بنام آلوئول ختم می شوند که ارتباط خون با اکسیژن و خروج دی اکسید کربن از خون در همین قسمت انجام می شود. نایژه ها جداری ماهیچه ای دارند و لایه دورنی آن قادر به ترشح مواد مخاطی است که به همراه حرکت مژه های باریک داخل غشاء، ترشحات مخاطی به سمت نای رانده شده و با سرفه از ریه خارج می شوند

آسم یکی از بیماری های قابل کنترل ریوی است ولی کنترل آن نیاز به آگاهی و آشنایی بیمار با علل بروز این بیماری و همکاری با پزشک برای استفاده از شیوه های مناسب درمان دارد. بیماری آسم کنترل نشده برای مبتلایان حتی می تواند خطر جانی داشته باشد

بیماران آسمی نسبت به مواد خاصی حساسیت دارند. این حساسیت به تورم و التهاب جدار داخلی نایژه ها و ازدیاد تولید مخاط می انجامد. در این حالت فضای داخل نایژه ها باریک شده. انسداد این مجاری عبور هوا را مختل می سازد. عضلات داخل دیواره راههای هوایی نیز در حمله آسمی منقبض شده و علت دیگر بروز نفس تنگی می شوند

مواد مختلفی محرک حمله آسمی است. شدت واکنش به این مواد در افراد مختلف، متفاوت است. از جمله محرک ها می توان از تماس با حیوانات، جانداران میکروسکپی در گرد و غبار، آلودگی های محیط و برخی از مواد خوراکی نام برد. فشارهای روحی و عصبی، خنده یا گریه شدید، هوای سرد یا بسیار گرم و برخی داروها از قبیل آسپرین نیز از جمله محرک های مهم هستند

بیماری آسم معمولا با تنگی نفس، احساس فشار روی سینه، خلط و سرفه مخصوصا در شب و خس خس سینه همراه است. تشخیص این بیماری از طریق معاینه، تست های تنفسی و عکسبرداری از ریه انجام می شود. یکی از مهمترین آزمایشات تنفسی با استفاده از اسپیرومتری صورت می گیرد که سرعت و حجم بازدم از ریه را مشخص می کند. از آنجا که تنگی راههای هوایی بر سرعت و میزان بازدم اثر می گذارند با استفاده از اسپیرومتری می‏ توان علاوه بر نشخیص بیماری میزان كنترل درمان را نیز سنجید

راههای درمان آسم

بهترین راه درمان آسم پیشگیری است. جلوگیری از بروز حمله آسمی و در صورت بروز نفس تنگی، تنفس را به حالت اولیه برگرداندن هدف اصلی درمان این بیماری است. برای پبشگیری، بیمار باید با محرک هایی که بیماری را تشدید می کنند آشنا باشد. با شناسایی و جلوگیری از تماس با این عوامل تحریک کننده می توان از بروز علائم این بیماری پیشگیری کرد. همچنین مبتلایان به بیماری آسم باید سعی کنند که در معرض عفونت های ویروسی قرار نگیرند استفاده از واکسن آنفلوآنزا برای این افراد و پرهیز از مصرف دخانیات ضروری است

درمان دارویی آسم شامل استفاده از دارو ها برای جلوگیری از التهاب یا کاهش میزان التهاب جدار داخلی نایژه ها و شل کردن عضلات دیواره راههای هوایی می شود. برای اینکار می شود از داروهای موضعی (استنشاقی) که گشاد کننده راه های تنفسی هستند مانند سالبوتامول و یا داروهای ضد التهاب مانند کورتون ها استفاده کرد. برخی از داروها موقع حملۀ آسمی باید مصرف شوند، مثل سالبوتامول. این داروها معمولا به حالت استنشاقی (اسپری) استفاده می شوند و اثر فوری دارند. بیماران باید همواره چنین اسپری ها را در دسترس داشته باشند و چنانچه با استفاده از آنها نفس تنگی ادامه داشت باید به بیمارستان مراجعه کند. برخی از داروها باعث جلوگیری از حمله آسم می شوند و مصرف این داروها در دراز مدت موثر است مانند اسپری کورتون و تثبیت کننده های عشاء سلول ها

ورزش البته با نظارت پزشک معالج می تواند کمک کند. نیاز به توجه است که ورزش خود می تواند موجب بروز حمله آسمی شود. از اینرو شروع هر گونه برنامۀ ورزشی باید تحت نظر پزشک معالج باشد

برای درمان بیماری آسم استفاده صحیح از داروهای استنشاقی الزامی است. چرا که این داروها باید وارد ریه شوند تا عمل کنند. داروهایی که در قسمت عقب حنجره و روی زبان می مانند و یا احیانا در زمان مصرف از دهان خارج می شوند در واقع دارو های به هدر رفته هستند. محاصره کامل قسمت دهنی اسپری با لب و فشار کپسول اسپری برای آزاد ساختن دارو هماهنگ با دم عمیق طریقه صحیح استفاده از این دارو ها و راهنمایی آنها به ریه است که البته نیاز به آموزش و تمرین دارد

چنانچه بیمار قادر به استفاده صحیح از اسپری نیست می توان از انواع دیگر اسپری و یا از اتاقكهای مخصوص دهنی استفاده کرد. این اتاقک بروی اسپری سوار می شود و دارو را در خود ذخیره می‏ سازد تا بیمار بتواند در چند دم دارو را به ریه ها منتقل کرده و از هدر رفتن دارو جلوگیری كند. توصیه می شود که بیماران چند دقیقه پس از استفاده از کورتون های استنشاقی دهن را با آب شستشو دهند تا چنانچه کورتون در قسمت داخل دهان مانده شسته شود و موجب بروز ناراحتی های جانبی در دهان نشود

© All rights reserved