بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون بیماری است که بیشتر در سنین پیری (معمولا 60 به بالا) شیوع دارد، هر چند که این بیماری در جوانترها هم دیده می‌شود. در انگلیس تعداد مبتلایان به این بیماری یک در پانصد نفر تخمین زده شده.¹

بدن از طریق نرون ها (سلول های مغزی) حرکت ماهیچه ها را کنترل می کند. انتقال دهنده های شیمیایی پیام های مغزی را از یک نرون به نرون دیگر و از   نرون ها به ماهیچه های بدن انتقال می دهند تا نهایتا پیام مغز به ماهیچه مورد نظر رسیده و حرکت آن عضو را موجب شود. پارکینسون بیماری پیشروی کننده ای است که این سیستم ارتباط در آن مختل شده و  کنترل ماهیچه ها بهم   می ریزد

دوپامین² و استیل کولین³ 
انتقال دهنده های شیمیایی هستند که در حرکت ماهیچه ها دخیلند. این دو باید به تناسب در بدن تولید شوند  تا حرکت ماهیچه ها با نرمی صورت گیرد. بنا به دلائلی که بیشتر آنها ناشناخته اند سلولهای مغزی که مامور ساختن دوپامین هستند، از بین می روند و به علت کمبود دوپامین، بدن توانایی حرکت به شیوه معمول را از دست می دهد

 علائم بیماری

 اولین علامت بیماری رعشه است که معمولا در دست یا بازو رخ می دهد هر چند که گاهی نیز ممکن است که  رعشه در پا و فک هم اتفاق بیفتد. حالت رعشه معمولا در زمانی که عضو در حال استراحت است رخ می دهد و حرکت عضو، رعشه را کاهش می دهد. البته در خواب رعشه متوقف می شود. در ابتدای بیماری یک طرف بدن تحت تاثیر قرار می گیرد ولی بعد از مدتی دو طرف بدن دچار بیماری می شود

در مراحل پیشرفته تر بیماری علائم دیگری نیز دیده می شوند که عبارتند

کندی حرکات: با پیشرفت بیماری حرکت ماهیچه ها کم شود. به خصوص شروع حرکت به سختی صورت می گیرد. فرد مبتلا به بیماری پارکینسون به علت عدم توانایی در حرکت عضلات صورت، چهره ای بی حالت پیدا می کند. حرکات غیر ارادی مثل پلک زدن هم به تدریج تحت تاثیر قرار می گیرند و در مراحل پیشرفته حتی عمل بلع،  دفع و کنترل ادرار هم برای بیمار مشکل می شود. در مراحل پیشرفته بیمار برای حرکت و غذا خوردن ممکن است به دیگران نیازمند شود

خشکی عضلات: گرفتگی عضلات همراه با درد به خصوص در گردن، شانه و بازو رخ می دهد. خم شدن پاها مشکل می شود و بیمار نهایتا با برداشتن قدم های کوتاه حرکت می کند. در حالت های پیشرفته بیماری کم کم بدن از حالت طبیعی خارج می شود و بر اثر خمیدگی بدن، دچار مشکلاتی در تعادل و راه رفتن می شود

گاهی این بیماری با افسردگی، فراموشی و اختلال در قدرت بیان یا بینایی همراه است. ممکن است پارکینسون روی فکر کردن، احساسات، خواب و توانایی جنسی بیمار نیز اثر بگذارد. خشکی چشم و یا آب ریزش چشم نیز در برخی از بیماران دیده می شود

در حالت های پیشرفته این بیماری (یا پس از مصرف دارو برای درمان این بیماری) گاهی عدم توانایی حرکت در عضوی به طور ناگهانی رخ میدهد مثلا هنگام راه رفتن یا مسواک کردن ناگهان پا یا دست از حرکت باز می ایستد، این حالت ممکن است چند ثانیه یا چند دقیقه طول بکشد

درمان بیماری پارکینسون

متاسفانه هنوز خود بیماری پارکینسون قابل درمان نیست ولی علائم آنرا می شود تحت کنترل قرار داد. از آنجا که در اوائل بیماری رعشه در دست یا بازو و در هنگام استراحت رخ می دهد، با حرکت دادن اشیایی چون توپ کوچک و یا قلم در دست می توان رعشه را کنترل کرد. فیزیوتراپی، ورزش و تغذیه صحیح نیز برای کنترل علائم بیماری مفید است

درمان علائم بیماری پارکینسون معمولا از طریق دارو و یا جراحی صورت می گیرد.  هدف اصلی درمان تنظیم تعادل بین دوپامین و  استیل کولین است و داروهایی مختلفی به همین منظور تجویز می شود

 لوودوپا⁴ که در بدن به دوپامین تندیل می شود _ لوودوپا با آنزیم های بدن خیلی سریع از بین می رود از این رو آنرا با کربودوپا ⁵ مخلوط می کند تا در مقابل آنزیم ها مقاوم شود)

 داروهایی که اثری مشابه دوپامین روی سلول های گیرنده دوپامین دارند مثل بروموکریپنین⁶

داروهاییی که استیل کولین را خنثی می کند

معمولا داروها موثرند ولی نباید آنها را بدون نظارت دکتر کم، اضافه یا قطع کرد. البته این داروها عوارض جانبی چون تهوع، افسردگی، خستکی، خشکی دهان و چشم و حرکات بی اراده تشنجی را به همراه دارند. چنانچه درمان با دارو موثر نباشد عمل جراحی (با از بین بردن و یا فعال کردن  بخشی از مغز که در تولید انتقال دهنده های شیمیایی دخیلند) در مرحله بعدی درمان قرار می گیرد

1- http://www.parkinsons.org.uk/about_parkinsons/what_is_parkinsons.aspx

2 –Dopamine         3– Acetylcholine       4– Leodopa    

5-Carbidopa                           6– Bromocriptine           

©All rights reserved

دکتر شهیره شریف (PhD, MSC)

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Disclaimer: the main purpose of this blog is to assemble my notes for my Continuing Professional Development (CPD). The topic discussed here should not be referred to as the only source of information. If there is anything with respect to this article that concerns you, please contact your doctor or pharmacist

سلب مسئولیت: مطالب مندرج در این وبلاگ صرفا برای اطلاع رسانی و افزایش آگاهی در رابطه با سلامت و بهداشت می باشد و الزاما مرجع کاملی در رابطه با موضوع مورد بحث نمی باشد. برای اطلاعات بیشتر جهت درمان، قطع یا تغییر نوع درمان با پزشک معالج یا داروساز خود مشورت نمایید

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ 

از نوشته های اینترنتی: خواص هر رنگ ميوه

مطلب زیر نوشته من نیست، از طریق ایمیلی بدستم رسیده و متاسفانه گردآورنده مطلب هم نمی دانم کیست

برخی از نکات ذکر شده مفید به نطر آمد برای اطلاعات اینجا هم اضافه کردم

البته (هیچ مطلبی را کورکورانه قبول نکنید)

سبز: غذاهاى سبز رنگ حاوى مواد شيميايى ضد سرطان هستند مثل انواع ايزوتيوسيانيت ها. در عين حال آنها حاوى لوتئين و زيزانتين هستند كه اين دو آنتى اكسيدان خطر از بين رفتن شبكيه را كه يكى از علل اصلى نابينايى است، كاهش مى دهند.      زرد: غذاهاى زرد مملو از ويتامين C هستند و در عين حال برخى از صدمات ناشى از راديكال هاى آزاد روى پوست را كاهش مى دهند.  نارنجى: اين ميوه ها حاوى بتاكاروتن هستند كه باعث تقويت سيستم ايمنى مي شوند و از آسيب هاى ناشى از راديكال هاى آزاد كه باعث پيرى زودرس مى شوند پيشگيرى مى كنند. مواد مغذى ميوه هاى خانواده سيتروس (مركبات) باعث بهبود سلامت دهان مى شوند.  قرمز: مواد غذايى قرمز رنگ ليكوپن دارند. اين ماده يك ضد سرطان شناخته شده است. اسيد الاجيك موجود در اين محصولات نيز خطر آسيب ديدن DNA را كاهش مى دهد. فلاوينوئيدها كه عمدتا در گيلاس، آلبالو و خانواده توت (تمشك و شاتوت و بلوبرى) يافت مى شوند، قدرت تدافعى آنتى اكسيدان ها را افزايش مي دهند، از سلول ها در برابر صدمات ناشى از راديكال هاى آزاد محافظت مى كنند. به حفظ عملكرد قواى استدلال و منطق در مغز كمك مي كنند و جلوى پيرى را مى گيرند.   بنفش: انگور و كلم بنفش حاوى آنتوسيانين هستند كه از سلول ها در برابر آسيب هاى اكسيداسيون محافظت مى كنند و در نتيجه آن ظهور علائم پيرى به تاخير مى افتند. اين مواد مغذى كه مسئول رنگ تيره ميوه ها هستند به فرآيند درك و استدلال كمك مي كنند و ساير آنتى اكسيدان هاى موجود در آنها نيز ضد سرطان هستند.  سفيد: پياز، سير، پيازچه و موسير حاوى آليسين و كوئرستين هستند كه هر دو آنها خطر حمله قلبى را كاهش مي دهند و به عملكرد سيستم ايمنى بهبود مى بخشند. گل كلم نيز حاوى سولفورافان است كه يك ماده ضد سرطان به شمار مي رود.

اعتیاد و روش های درمان آن

روز 26 ژوئن به عنوان روز جهانی مبارزه با اعتیاد و قاچاق مواد مخدر شناخته شده. از آنجا که فاصله چندانی تا این روز نداریم، تصمیم گرفتم تا مطلب سلامتی این ماه را به این معضل اختصاص دهم

امروزه اعتیاد به عنوان یک بیماری شناخته شده که زیان های جسمی، روانی و افتصادی فراوانی به فرد مبتلا، خانواده، اطرافیان و نهایتا اجتماع وارد می کند. اعتیاد از نظر قانونی و اجتماعی رفتاری قابل قبول نیست، با این تعریف شاید بشود بین استفاده از تنباکو و مواد الکلی در مقایسه با سایر مواد اعتیاد آور تفاوتی قائل شد (اگرچه که در برخی از کشورها استفاده مشروبات الکلی عملی بر علیه قانون می باشد)

اعتیاد یا وابستگی داروئی با سوء مصرف و استفادۀ غیرمجاز مواد اعتیاد آور شروع می‌شود و کم کم باعث وابستگی روانی و فیزیولوژیکی می شود. وابستگی به دارو گاهی با استفاده ناصحیح داروهای تجویز شده توسط پزشک (مانند برخی از داروهای خواب آور) نیز صورت می گیرد. از اینرو استفاده خیلی از این دارو ها باید پس از دورۀ کوتاهی و زیر نظر پزشک پایان پذیرد

شخص مبتلا به بیماری اعتیاد (گاهی برای رهایی از مشکلاتی که ممکن است ریشه روانی، خانوادگی یا اجتماعی داشته باشد) مکرر از موادی استفاده می کند که موجب تسکین، لذت، سستی یا نشاط وی می شوند. البته آرامش، تحریک یا نشئه ای که در اثر استفاده از مواد مخدر (بخصوص در اعتیاد به هروئین و یا کوکائین) بوجود آید زودگذر و ناپایدار است و همین امر شخص مبتلا را به استفاده پیوسته از داروی مخدر وا می دارد

در برخی از وابستگی های داروئی پس از مدتی برای تجربۀ حسی که در ابتدا با مصرف کمتری از ماده بدست میامده، شخص مبتلا رفته رفته مجبور به افزایش میزان مادۀ مخدر مصرفی خود می باشد. البته این بدان معنی نیست که می شود میزان مصرف تمام مواد اعتیادآور را بدون بروز آثار مسمومیت های جدی افزایش داد

چنانچه استفاده از داروی اعتیادآور برای مدتی قطع شود قابلیت تحمل دُز بالا1 آن نیز از بین میرود و میزانی که تا قبل از قطع مواد استفاده می شده، ناگهان کشنده میشود و چنانچه شخص به همان میزان قبل مصرف کند خطر جانی در بر خواهد داشت

به علت وابستگی جسمانی به مادۀ مخدر، ایست دارو اختلالات فیزیکی را بوجود میاورد. به این اختلالات سیندرم پرهیز2 می گویند. این حالات بستگی به نوع ماده مصرفی دارد ولی معمولا برعکس حالتی است که داروی مخدر در بدن ایجاد می کند. مثلا در سیندرم پرهیز داروهایی که نشئه کننده هستند، بیمار دچار توهم و تشنج می شود

همانگونه که قبلا اشاره شد خانواده و اطرافیان شخص معتاد نیز درگیر مسائل مختلف این بیماری می باشند. از طرفی اعضای خانواده نمی توانند نسبت به اعتیاد عضوی از خانواده بی تفاوت باشند و از طرف دیگر مستقیما تحت تاثیر ناهنجاریهای رفتاری ناشی از اعتیاد هستند مثلا ممکن است که اموال آنها دزدیده شود یا مورد خشونت واقع شوند. عکس العمل هر فردی در خانواده در رابطه با اعتیاد دیگر اعضای خانواده متفاوت است. در خیلی از موارد اطرافیان سعی در تشویق فرد مبتلا به ترک اعتیاد دارند (حتی گاهی با استفاده از خشونت و تهدید!). گاهی شخص مبتلا از نظر مالی توسط خانواده اش حمایت می شود تا احتمالا برای تامین هزینه اعتیاد خود درگیر مسائل غیر اخلاقی و غیر قانونی نشود و یا احتمالا واقعیت اعتیاد وی مخفی بماند تا دیگران متوجه آن نشوند. از طرفی حمایت اطرافیان ممکن است تاثیری مثبت داشته باشد و از طرف دیگر اثر منفی در انگیزه ترک اعتیاد آنها بگذارد

روش های درمان اعتیاد

اعتیاد مانند خیلی از بیماری های دیگر و برخلاف تصور عامه مردم قابل درمان است. البته مهم ترین عامل در موفقیت درمان بیماری اعتیاد، خواست و انگیزه شخص مبتلاست

سم زدایی، ثبات و نگه داری مراحل مختلف درمان اعتیاد می باشند

درمان اعتیاد (بسته به روش اخذ شده) نیاز به همکاری زیر مجموعه های مختلف پزشکی درمانی چون دکتر، روانپزشک، مددکار اجتماعی، پرستار، داروساز و غیره دارد. عواملی چون مدت اعتیاد، نوع و میزان ماده مخدر استفاده شده و همچنین عوامل مربوط به شخص مبتلا در انتخاب روش درمان موثر است

گاهی روش اتخاذ شده در مرحله سم زدایی درمان، كم كردن تدریجی میزان ماده مخدر مصرفی است و گاهی استفاده از داروهای ترك اعتیاد. عموما داروهای ترک اعتیاد، ترکیباتی مشابه خود ماده مخدر دارند. متاسفانه اخیرا تبلیغات تجارتی (بخصوص در برخی از وسائل ارتباط جمعی) برای خرید و استفاده خودسرانه از مواد ضد اعتیاد بدون هر گونه عارضه جانبی زیاد شده. مصرف چنین موادی نه تنها برای ترک اعتیاد مفید نیست بلکه خود عامل ایجاد اعتیاد است و توصیه نمی شود. در ضمن تاکنون مطالعات علمی در مراکز پزوهشی معتبر داروی گیاهی خاصی را برای درمان اعتیاد تایید نکرده و اثر این مواد (که اکثرا ترکیبات و محتویات آنها نامشخص، متغییر و غیر استاندارد هستند) بر شخص معتاد بررسی نشده است. درمان بیماری اعتیاد باید تحت نظر پزشک انجام شود

یکی از داروهای که در مرحله سم زدایی استفاده می شود، کلونیدین3 است. این دارو مانع ترشح هورمون نورآدرنالین می شود که نهایتا از بروز برخی از ناراحتیهای عدم استفاده، بجز درد ماهیچه و بی خوابی، جلو گیری می کند. برای درمان بی خوابی و درد، از دارو های خواب آور، مسکن و ضد انقباض استفاده می شود. یکی دیگر از داروهای معمول که در مرحله سم زدایی برای درمان اعتیاد به هرویئن استفاده میشود متادن4 نام دارد که معمولا به صورت محلول ( ml1/ mg 1) آن استفاده می شود

مراحل بعد از سم زدایی ثبات و نگه داری هستند. واقع بین بودن و روبرو شدن با عامل یا عواملی که شاید در ابتدا برای فرار از آن به اعتیاد رو آورده شده در این مرحله ضروری است. گاهی افزایش اعتماد به نفس، روان درمانی انفرادی،  گروه درمانی و خانواده درمانی نیز مفید است

برای درمان اعتیاد در انگلستان مراجعه به دکتر خانوادگی می تواند شروع مناسبی باشد. در مواردی درمان تحت نظر پرشک خانواده دنبال میشود نیز ممکن است که شخص مبتلا برای درمان به کلینیک های ترک اعتیاد و یا بیمارستان های مخصوص معرفی شود

1. Tolerance
2. Withdrawal syndrome
3 Clonidone
4 Methadone

 © All rights reserved

دکتر شهیره شریف - داروساز

کمر درد و راه های پیشگیری آن

یکی از ناراحتی هایی که اکثر افراد حداقل برای یک بار در عمر خود به آن دچار می شوند درد در ناحیه کمر (بخصوص در قسمت تحتانی کمر) است.

کمر درد در برخی از موارد ناشی از کشیده و منقبض شدن ليگامان‌ها یا عضلات كمر است. در این صورت درد گاهی به صورت ناگهانی (حاد) به دنبال بلند كردن ناصحیح یا حمل بار سنگين، بر اثر سرفه یا عطسه و یا در نتیجه چرخش یا خم شدن ایجاد شود. علت دیگر درد در ناحیه کمر صدمه مفاصل یا دیسک های بین مهره های کمر است.

البته عوامل دیگری نیز می توانند در برخی از موارد در ایجاد درد در ناحیه کمر دخیل باشند. به عنوان مثال بیماری های ویروسی، اختلالات ارگان‌های داخلی مثل ناراحتی های دستگاه تناسلی زنان و عفونت‌های سيستم ادراری را می شود نام برد.

گاهی ترشح هورمون پروستاگلندین1 هنگام عادت ماهانۀ زنان، اضافه وزن نوزاد در دوران حاملگی همراه با تأثيرات هورمونی این دوران باعث کمردرد می شود. بیماری هایی چون کم کاری غده تیروئید و به ندرت سرطان نیز در ایجاد درد در ناحیه کمر دخیلند. افزایش سن و بیماری هایی چون آرتروز2 و یا استیوآرتروز3 هم از دیگر عوامل کمر درد هستند.

فاصله بین مهره های ستون فقرات را دیسک هایی می پوشاند که در واقع از اصطکاک و برخورد مهره ها جلوگیری می کنند و مانع از صدمه خوردن ستون مهره ها و نهایتا مانع از انتقال شوک به نخاع (که از درون حفره مهره ها عبور می کند) می شوند.

هسته مرکزی دیسک های بین مهره های کمر را ماده ای نرم و لغزنده تشکیل می دهد که توسط پوسته ای سخت احاطه شده. چنانچه لایه سخت اطراف هسته دیسک آسیب ببیند و پاره شود هسته داخلی دیسک از پوسته خارج می شود و بدین ترتیب دیسک حالت اسپانجی خود را از دست می دهد و حالت انعطاف پذیری ستون مهره ها تخت تاثیر قرار می گیرد. گاهی نیز مهره های بالا و پایین دیسک آسیب دیده از دو طرف به هم می پیوندند.

این بيرون‌زدگي یا افتادگي ديسک در نخاع باعث می شود تا ستون فقرات منحرف شود یا کانالی که نخاع از آن عبور می کند، باریک شود. هر دو حالت فشار را روی اعصاب منشعب از نخاع تشدید می کنند. چنانچه در این حالت فشار روی اعصاب سیاتیک باشد باعث ایجاد درد و یا حس خواب رفتگی در پا نیز می شود.

راه های پیشگیری و درمان کمر درد

توجه به نحوۀ ایستادن، نشستن و خوابیدن از عوامل مهم جلوگیری از کمر درد است. همچنین باید توجه داشت که هنگام حمل هر باری، نگه داشتن آن نزدیک به بدن از فشار روی کمر می کاهد. در موقع بلند کردن بار خم کردن زانو ها و تکیه به قدرت ماهیچه های پا بجای کمر و ستون مهره ها نیز از نکات مهمی است که رعایت آن از ابتلا به کمر درد جلوگیری می کند.

فعالیت فیزیکی منظم و ورزش (به طور صحيح) مخصوصا یوگا و پیلاتیز4 که انعطاف بدن را افزایش می دهند برای پیشگیری از کمر درد مفیدند. كاهش اضافه وزن و تقویت عضلات شكم و كمر با حرکات کششی و قدرتی مفید است ولی باید توجه داشت که چنانچه به کمر درد دچار هستید قبل از شروع ورزش با دکتر معالج خود مشورت کنید چرا که ورزش غیر اصولی خود از عوامل ایجاد کمر درد است.

چنانچه کمردرد ناشی از ناراحتی دیگری است (مثلا کم کاری غدۀ تیروئید)، رسیدگی به عامل اصلی بیماری برای درمان کمر درد ضروری است.

اکثر کمر دردها به خودی خود پس از طی مدتی (از چند روز تا دو هفته) خوب می شوند. البته گاهی نیز درمان دارویی (مثلا استفاده از داروهای مسکن، ضد التهاب، شل کنندۀ عضلانی یا کرم های موضعی)، فیزیوتراپی و گرم نگه داشتن کمر به بهبود آن کمک می کند. البته در برخی موارد ممکن است کمر درد به حالت مزمن تبدیل شود.

1. Prostaglandin
2. Arthritis
3. Osteoarthritis
4. pilates

دکتر شهیره شریف - داروساز

©All rights reserved

واریس پا - Varicose Vein

خون اکسیژن دار از طریق سرخرگ ها به اندامهای مختلف بدن می رسد؛ سیاهرگ ها خون بدون اکسیژن را به قلب برمی گردانند. خون در سرخرگ ها با فشاری که از قلب وارد می شود به جریان می افتد. به علت عدم وجود این فشار، حرکت خون در سیاهرگ ها متفاوت است. در پاها خون باید مسیر طولانی تری (معمولا بر خلاف نیروی جاذبه) در سیاهرگ حرکت کند. برای کمک به انتقال خون در این اندام، داخل سیاهرگها دریچه های یک طرفه ای است که با ورود خون باز شده و سپس بسته میشوند تا از برگشت خون به پایین جلوگیری کند. انقباض و انبساط ماهیچه های اطراف سیاهرگ ها هم به جریان خون کمک می کند

در کسانی که به واریس دچار هستند دریچه های داخل سیاهرگ ها به خوبی عمل نمی کنند و کاملا بسته نمی شوند. در نتیجه خون به سمت پایین بر می گردد و همین امر باعث تجمع خون و تورم سیاهرگ ها می شود. به این حالت واریس می گویند. گاهی نیز این حالت تشدید می شود و خون در پشت دریچه ها گیر می کند، از حرکت باز می افتد و تشکیل لخته می دهد (این نوع لخته ها با لخته هایی که موجب گرفتگی عروق در قلب، مغز و ریه می شوند متفاوت هستند)

در واریس، سیاهرگ های متورم گاهی به صورت شبکه های پر پیچ و خم آبی و یا قرمز رنگی از روی پوست مشخص هستند. گاهی نیز رگها برجسته شده و به صورت توده ای برآمده ظاهر می شوند یا از طریق لمس قابل تشخیص می باشند. در برخی از موارد واریس همراه با درد و التهاب است و گاهی فقط از نظر ظاهری ممکن است برای شخص ناخوشایند باشد. برخی از واریس ها به سوزش و تغییر رنگ قسمت هایی از پوست در ناحیه مبتلا به واریس و تورم پا بخصوص در ناحیه مچ پا می انجامند

برای تشخیص شدت و ارزیابی محل دقیق بروز واریس علاوه بر معاینات معمول، پزشکان از دستگاه سونوگرافی استفاده می کنند که سرعت و چگونگی حرکت خون در سیاهرگ ها را اندازه می گیرد

علل بروز واریس متفاوت است گاهی به دلائل ژنتیکی دریچه های داخل سیاهرگ ها از کارائی پایینی برخوردار است و شخص آمادگی بیشتری برای ابتلا به واریس دارد. عوامل محیطی چون عدم فعالیت و ایستادن یا نشستن برای مدت طولانی نیز این حالت را تشدید می کند چرا که ماهیچه ها فاقد حرکت خواهند بود و نمی توانند به جریان خون کمک کنند. ضعف عضلات که گاهی با افزایش سن همراه می باشد نیز در بروز واریس دخیل است. اضافه وزن و حاملگی در خانم ها به علت هورمون های ترشح شده در این دوران و افزایش فشاشار روی  سیاهرگ ها نیز  از  دیگر  عوامل بروز  واریس هستند. گاهی  یبوست نیز می تواند عامل بروز فشار بر سیاهرگ ها شود

بالا نگه داشتن پاها از زمین فشار حرکت خون بر ضد نیروی جاذبه را از بین میبرد و تا حدودی کمک می کند. فعال بودن و حرکت داشتن بخصوص اگر برای مدتی ایستاده و یا نشسته هستید به حرکت ماهیچه ها می انجامد که عبور خون را تسهیل می کند. در هنگام نشستن از انداختن پا روی پا که جریان خون را مختل می سازد و از پوشیدن لباس های تنگ که به مچ پا و یا کشاله ران فشار وارد میاوردند دوری کنید. خانم هایی که از جوراب زنانه ساق بلند استفاده می کنند نباید برای ثابت ماندن جوراب از کش استفاده کنند و بهتر است که یا از جوراب شلواری استفاده شود و یا از بندجوراب که به دور کمر بسته می شود

استفاده از جوراب های واریس (اطلاعات بیشتر در ادامه مطلب) که خاصیت فشاردهندگی آنها در جهت مچ پا افزایش می یابد مفید است. درمان و پیشگیری از یبوست با رژیم غذایی مناسب و غنی از فیبر، میوه و سبزیجات تازه و آشامیدن آب در مواردی که واریس به علت یبوست است کمک می کند. گاهی نیز برای درمان واریس نیاز به جراحی است

روش های امروزۀ جراحی واریس از شیوه های قدیمی آن متفاوت است؛ امروزه نیازی به بیهوشی کامل بیمار نیست و معمولا جراحی تحت بی حسی موضعی انجام می شود. با استفاده از اشعه لیزر و یا امواج رادیویی منشاء واریس سوزانده می شود1 یا با ایجاد شکافی به اندازۀ یک تا دو میلیمتر قسمتی از رگ را که عبور خون در آن مختل شده از بین می برند2. بدین گونه جریان خون به سمت رگ های سالم تر منحرف شده و خون با اختلال کمتری به جریان میافتد

قسمت جراحی شده با بانداژهای مخصوصی که قابلیت فشار دهنگی دارند پانسمان میشود. بیمار نیز باید نکاتی را حداقل تا دو هفته پس از جراحی رعایت کند از جمله: توجه به امکان خونریزی از محل جراحی شده یا بروز علائم عفونت، ممانعت کردن از استفاده از وان یا استخر آب گرم و عدم فعالیت سنگین. استفاده از جوراب واریس نیز پس از عمل ضروری است. ممکن است برای مدتی بیمار نیاز به استفاده از مسکن برای کنترل درد نیز داشته باشد

استفاده صحیح ازجوراب واریس

حتما اگر از جوراب واریس استفاده می کنید اندازه صحیح جوراب را بپوشید

بهترین موقع اندازه گیری پا برای تایین سایز جوراب صبح و به هنگام بیدار شدن از خواب است چون پا در طول شب استراحت کرده و تورم ایجاد شده در طول روز بر اندازه پا تاثیر نگذاشته

چنانچه اندازه های دور پا با سایزهای آماده در بازار نمی خواند با داروساز خود مشورت نمایید چرا که داروخانه ها قادر به سفارش جوراب های واریس با اندازه های مختلف برای بیماران خود هستند (این مطلب در مورد داروخانه های انگلستان صدق می کند و از نحوه سفارش اندازه های ویژه در خارج از انگلستان بی اطلاع هستم)

جوراب واریس را باید در اول صبح و قبل از پایین آمدن از تخت پا کرد و در هنگام خواب از پا درآورد 

در موقع به پاکردن جوراب واریس دقت کنید تا کشیدگی بیش از حد یا کیس خوردگی در طول جوراب نباشد

معمولا جورابهایی که تا روی ران کشیده می شوند بر مدلهای تا زیر زانو آن ارجحیت دارند

++++++
1. Endorenoas Ablation
2. Phebectomy

دکتر شهیره شریف - داروساز

A quiz - heart disease

Take the following quiz about healthy heart to test your knowledge on risk factors of heart disease

http://uk.health.lifestyle.yahoo.net/quiz_run.aspx?q=heart-health-quiz

تبخال

تبخال تاول قرمز رنگ پر از مایعی است که معمولا روی لب و پوست اطراف لب و بینی نمایان می شود. تبخال عارضه ای است ویروسی*. هنگامی که بدن به این ویروس آلوده می شود امکان رهایی از این ویروس را ندارد چرا که این ویروس در سلول های عصبی برای همیشه نهفته و فیر فعال باقی می ماند و هنگام ضعف سیستم دفاعی بدن (مثلا به علت درگیری این سیستم با بیماری های مختلف و یا فشار روانی) در مکان قبلی یا اطراف آن باعث بروز تبخال می شود

عوارض ناشی از تبخال در برخی از افراد فقط به مور مور شدن، سوزش و یا خارش محل تبخال زده خلاصه می شود و در برخی از افراد این عارضه همراه با درد است. دوره تبخال معمولا 7 تا 14 روز می باشد. و مراحل مختلف دارد

تبخال معمولا با کمی تورم روی پوست و حس مور مور و یا خارش شروع می شود. سپس برای مدت دو روز تاول های کوچک در سطح پوست نمایان می شوند که نهایتا این تاول ها به صورت خوشه ای به هم نزدیک تر شده و تاول بزرگتری را ایجاد می کنند. بعد پوسته روی تاولها ترکیده و پوسته زرد رنگی جای آنرا می گیرد که آنهم بهد ار مدتی جای خود را به پوسته کوچکتری می دهد و سرانجام تاول بدون باقی گذاشتن اثری از بین می رود

راه های انتقال تبخال

تبخال در همه مراحل واگیر دارد، مخصوصا در زمانی که پوسته روی تاول باز شود این حالت به اوج می رسد. شخصی که به عارضه تبخال دچار است باید از تماس مستقیم و غیر مستقیم محل تبخال و ترشحات آن با دیگران خوداری کند. شستن دستها اهمیت زیادی دارد، مخصوصا هنگامی که دست با لب و یا بزاق دهان آلوده شده است. شخص مبتلا باید از بوسیدن دیگران، استفاده از حوله و یا وسایل شخصی چون تیغ جلوگیری کند

در برخی از موارد این امکان وجود دارد که با آلوده شدن انگشتان به این ویروس و سپس تماس با دیگر اعضای بدن این بیماری به چشم و آلت تناسلی نیز منتقل شود. اگرچه نوع ویروسی که باعث تبخال در انگشت و تبخال تناسلی می شود، متفاوت است ولی به علت تشابه بین این دو ویروس امکان انتشار این بیماری به این اعضا می باشد

کسانی که دچار بیماری هایی هستند که موجب ضعف سیستم دفاعی بدن می شوند (مثل مبتلایان به سرطان، ایدز یا گیرنده پیوند عضو) در صورت ابتلاع به تبخال باید به پزشک مراجعه کنند

راههای درمان تبخال

ویروس تبخال را نمی توان از بین برد و زمانی که بدن به آن مبتلا شد برای همیشه این ویروس در بدن می ماند. ولی می توان از تعداد دفعاتی که فرد به تبخال دچار می شود کاست و زمان بهبود را تسریع کرد

داروهای ضد ویروسی هم چنانچه در مراحل ابتدایی استفاده شوند به کم کردن دوران تبخال کمک می کنند. از فشار دادن تبخال و ترکاندن آن باید خودداری کرد. گاهی استفاده از یخ و کرمهای مخصوص که در داروخانه ها موجود می باشد برای کم کردن درد و جلوگیری از خشکی پوست اطراف تبخال موثر است

برای کاهش درد و التهاب از قرص مسکن هم می توان استفاده کرد (قبل از استفاده از هرگونه مسکن حتما با پزشک، داروساز یا دیگر اعضای تیم پزشکی صحبت کنید). توجه و دوری از عواملی که باعث بروز تبخال می شوند نیز اهمیت خاصی دارد. مثلا آفتاب شدید در بروز تبخال در برخی از افراد دخیل است، در این صورت استفاده از ضدآفتاب کمک می کند. آرامش، دوری از اضطراب، خواب و تغذیه صحیح نیز مفید است.

__________________________
* Herpes simplex virus: HSV-1

ناتوانی نعوظ مردان

به آلت تناسلی مرد احلیل می گویند. این عضو که استخوان ندارد ازچند بخش قابل اتساع ساخته شده و شامل کانال های استوانه ای بنام اجسام غاری می باشد که در طول آلت، به موازات هم و مانند لوله های بلندی کشیده شده اند. فاصله بین اجسام غاری را جسم اسفنجی اشغال کرده. اجسام غاری به هنگام تحریک جنسی پر خون شده و موجب سخت شدن و راست شدن آلت می گردند، به این حالت نعوظ می گویند. بعضی از مردان بنا به دلائل مختلف به حالت نعوظ نمی رسند. این عده از افراد باید  به پرشک مراجعه نمایند، چرا که بسیاری از علل این بیماری قابل درمان و تصحیح می باشد. گاهی بیماری هایی چون بیماری های عروقی و دیابت باعث ناتوانی نغوظ می شوند

روش های درمان ناتوانی نعوظ

نرسیدن به حالت نعوظ گاهی ریشه روانی دارد که نیاز به درمان های خاص روانکاوی و رفتاری دارد

 در برخی دیگر از موارد، مثلا در افراد سیگاری  یا افرادی که از داروهای خاصی استفاده می کنند، درمان های ساده و تغییر روش های زندگی کافی است

گاهی استفاده از ابزار مکانیکی  توصیه می شود. این ابزار شامل حلقه آلت تناسلی که به حفظ نعوظ کمک می کند و دستگاه مکنده می باشند که در اطراف احلیل فشار منفی ایجاد کرده و باعث پر خون شدن احلیل می شود. سپس توسط حلقه لاستیکی بسته می شود تا خون از داخل اجسام غاری خارج نشود

گاهی درمان هورمونی در افرادی که میزان تستوسترن (هورمون مردانه) آنها پایین می باشد استفاده می شود

داروهای تزریقی مانند
papaverine
 که شل کننده عضلات هستند (با شل شدن عضلات اجسام غاری خون وارد این اندام ها می شود) و داروهای خوراکی مانند وایاگرا که موجب تسهیل و تسریع جریان خون به احلیل می شوند نیز در برخی موارد توصیه می شوند

گاهی ممکن است که این ناراحتی با جراحی تصحیح گردد. مثلا در صورت انسداد شریان های مربوط به آلت تناسلی جراحی ترمیمی میتواند موثر باشد و گاهی کار گذاشتن پروتز های متسع شونده در داخل اجسام غاری توصیه می شود

*** 

کلیه این دارو ها و روش ها باید تحت نظر دکتر استفاده شود و از خود درمانی در این موارد باید جلوگیری کرد

دکتر شهیره شریف – داروساز

@ All rights reserved

آسم — Asthma

بدن برای زنده ماندن نیاز به اکسیژن دارد. اکسیژن از طریق هوایی که تنفس می کنیم وارد ریه می شود. اکسیژن هوا در عمق ریه به خون منتقل شده و دی اکسید کربن برعکس از خون به ریه وارد شده و در بازدم از بدن خارج می شود

به اندام لوله ای مانند که حنجره را به ریه ارتباط می دهد نای گفته می شود. نای به دو شاخه راست و چپ تقسیم شده و هر شاخه به یکی از ریه ها وارد می شود. به این شاخه ها نایژه می گویند که خود نیز به اندامهای کوچکتری به نام نایژک نقسیم می شوند. نایژک ها به حفره های هوا بنام آلوئول ختم می شوند که ارتباط خون با اکسیژن و خروج دی اکسید کربن از خون در همین قسمت انجام می شود. نایژه ها جداری ماهیچه ای دارند و لایه دورنی آن قادر به ترشح مواد مخاطی است که به همراه حرکت مژه های باریک داخل غشاء، ترشحات مخاطی به سمت نای رانده شده و با سرفه از ریه خارج می شوند

آسم یکی از بیماری های قابل کنترل ریوی است ولی کنترل آن نیاز به آگاهی و آشنایی بیمار با علل بروز این بیماری و همکاری با پزشک برای استفاده از شیوه های مناسب درمان دارد. بیماری آسم کنترل نشده برای مبتلایان حتی می تواند خطر جانی داشته باشد

بیماران آسمی نسبت به مواد خاصی حساسیت دارند. این حساسیت به تورم و التهاب جدار داخلی نایژه ها و ازدیاد تولید مخاط می انجامد. در این حالت فضای داخل نایژه ها باریک شده. انسداد این مجاری عبور هوا را مختل می سازد. عضلات داخل دیواره راههای هوایی نیز در حمله آسمی منقبض شده و علت دیگر بروز نفس تنگی می شوند

مواد مختلفی محرک حمله آسمی است. شدت واکنش به این مواد در افراد مختلف، متفاوت است. از جمله محرک ها می توان از تماس با حیوانات، جانداران میکروسکپی در گرد و غبار، آلودگی های محیط و برخی از مواد خوراکی نام برد. فشارهای روحی و عصبی، خنده یا گریه شدید، هوای سرد یا بسیار گرم و برخی داروها از قبیل آسپرین نیز از جمله محرک های مهم هستند

بیماری آسم معمولا با تنگی نفس، احساس فشار روی سینه، خلط و سرفه مخصوصا در شب و خس خس سینه همراه است. تشخیص این بیماری از طریق معاینه، تست های تنفسی و عکسبرداری از ریه انجام می شود. یکی از مهمترین آزمایشات تنفسی با استفاده از اسپیرومتری صورت می گیرد که سرعت و حجم بازدم از ریه را مشخص می کند. از آنجا که تنگی راههای هوایی بر سرعت و میزان بازدم اثر می گذارند با استفاده از اسپیرومتری می‏ توان علاوه بر نشخیص بیماری میزان كنترل درمان را نیز سنجید

راههای درمان آسم

بهترین راه درمان آسم پیشگیری است. جلوگیری از بروز حمله آسمی و در صورت بروز نفس تنگی، تنفس را به حالت اولیه برگرداندن هدف اصلی درمان این بیماری است. برای پبشگیری، بیمار باید با محرک هایی که بیماری را تشدید می کنند آشنا باشد. با شناسایی و جلوگیری از تماس با این عوامل تحریک کننده می توان از بروز علائم این بیماری پیشگیری کرد. همچنین مبتلایان به بیماری آسم باید سعی کنند که در معرض عفونت های ویروسی قرار نگیرند استفاده از واکسن آنفلوآنزا برای این افراد و پرهیز از مصرف دخانیات ضروری است

درمان دارویی آسم شامل استفاده از دارو ها برای جلوگیری از التهاب یا کاهش میزان التهاب جدار داخلی نایژه ها و شل کردن عضلات دیواره راههای هوایی می شود. برای اینکار می شود از داروهای موضعی (استنشاقی) که گشاد کننده راه های تنفسی هستند مانند سالبوتامول و یا داروهای ضد التهاب مانند کورتون ها استفاده کرد. برخی از داروها موقع حملۀ آسمی باید مصرف شوند، مثل سالبوتامول. این داروها معمولا به حالت استنشاقی (اسپری) استفاده می شوند و اثر فوری دارند. بیماران باید همواره چنین اسپری ها را در دسترس داشته باشند و چنانچه با استفاده از آنها نفس تنگی ادامه داشت باید به بیمارستان مراجعه کند. برخی از داروها باعث جلوگیری از حمله آسم می شوند و مصرف این داروها در دراز مدت موثر است مانند اسپری کورتون و تثبیت کننده های عشاء سلول ها

ورزش البته با نظارت پزشک معالج می تواند کمک کند. نیاز به توجه است که ورزش خود می تواند موجب بروز حمله آسمی شود. از اینرو شروع هر گونه برنامۀ ورزشی باید تحت نظر پزشک معالج باشد

برای درمان بیماری آسم استفاده صحیح از داروهای استنشاقی الزامی است. چرا که این داروها باید وارد ریه شوند تا عمل کنند. داروهایی که در قسمت عقب حنجره و روی زبان می مانند و یا احیانا در زمان مصرف از دهان خارج می شوند در واقع دارو های به هدر رفته هستند. محاصره کامل قسمت دهنی اسپری با لب و فشار کپسول اسپری برای آزاد ساختن دارو هماهنگ با دم عمیق طریقه صحیح استفاده از این دارو ها و راهنمایی آنها به ریه است که البته نیاز به آموزش و تمرین دارد

چنانچه بیمار قادر به استفاده صحیح از اسپری نیست می توان از انواع دیگر اسپری و یا از اتاقكهای مخصوص دهنی استفاده کرد. این اتاقک بروی اسپری سوار می شود و دارو را در خود ذخیره می‏ سازد تا بیمار بتواند در چند دم دارو را به ریه ها منتقل کرده و از هدر رفتن دارو جلوگیری كند. توصیه می شود که بیماران چند دقیقه پس از استفاده از کورتون های استنشاقی دهن را با آب شستشو دهند تا چنانچه کورتون در قسمت داخل دهان مانده شسته شود و موجب بروز ناراحتی های جانبی در دهان نشود

© All rights reserved



به مواد سازنده رنگ مو توجه کنید

Paraphenylenediamine (PPD) can be found in most hair colour products. The standard rule is that if a hair care product contains PPD, there must be a warning informing users that using the product on eyebrows or eyelashes can result in blindness, and that a patch test is essential. Recent reports published in America noted that PPD-related reactions to hair dye were especially common in those who had been exposed to PPD after getting a henna tattoo –henna often contains PPD.

http://uk.lifestyle.yahoo.com/is-hair-dye-really-hazardous-to-your-health-.html

برای جلوگیری از حساسیت های پوستی هنگام استفاده از رنگ مو به مواد سازنده آن توجه کنید. ماده شیمیایی  Paraphenylenediamine (PPD) 

یکی از معمول ترین مواد حساسیت زا است که در اکثر رنگ موها استفاده می شود. اگر رنگ موئی را استفاده می کنید که این ماده در آن بکار رفته از استفاده این رنگ مو روی ابرو و مژه جدا خودداری کنید چون حتی ممکن است سبب از بین رفتن بینایی گردد. پرهیز از استفاده رنگ موهای شامل

PPD

  و آزملیش حساسیت پوستی  24 ساعت قبل از استفاده از هر نوع رنگ مو توصیه میشود

ضمنا بسیاری ازترکیباتی که برای نقاشی های روی پوست با حنا از آن استفاده میشوند نیز شامل این ماده هستند. از استفاده همزمان این دو ترکیب بپرهیزید