کوررنگی _ colour blindness

به اختلال در توانایی تشخیص رنگ کوررنگی می گویند.  کور رنگی مطلق یا مونوکروماسی (که فرد قادر به تشخیص هیچ رنگی  نمی باشد) بسیار نادر است و معمولا وقتی صحبت از کوررنگی به میان می آید عدم تشخیص بین رنگ های قرمز و سبز یا آبی و زرد مورد نظر است. درجه و شدت کوررنگی در افراد مختلف متفاوت است. گاهی فقط از فواصل دور شفافیت رنگ کم می شود و گاهی شخص قادر به نشخیص بین رنگ ها نیست. مثلا قرمز را به صورت طیفی از خاکستری و یا زرد می بیند

کوررنگی معمولا یک بیماری ارثی است و از طریق ژن مغلوب در کروموزوم
X
به فرزند منتقل میشود.*  به همین دلیل اختلال کوررنگی معمولا در مردان بیشتر از زنان دیده میشود. در شبکیه چشم سه نوع سلول مخروطی برای تشخیص سه رنگ اصلی قرمز، سبز و آبی وجود دارد. بقیه رنگها هم با تحریک ترکیبی از این سه نوع سلول مخروطی تشخیص داده می شوند. هر رنگ طول موج خاص خودش را دارد و در کسانی که دچار کوررنگی هستند سلولهایی که باید به یک طول موج حساس باشند یا فاقد رنگ دانه های فعال تشخیص آن رنگ هستند و یا نسبت به طول موج های مجاور هم حساسیت نشان می دهند 

 اگر کوررنگی از بدو تولد و از طریق ژن های معیوب ایجاد شده باشد قابل درمان نیست. هر چند که در برخی موارد از لنزهای مخصوص چشمی کمک گرفته میشود. کوررنگی گاهی ممکن است بر اثر بیماری های چشمی، مغزی یا به دلیل مصرف زیاد الکل و سیگار به صورت اکتسابی در افراد ایجاد شود، تحقیقات نشان داده که در برخی از اینگونه موارد با قطع و کم کردن مصرف مواد الکلی و سیگار امکان اصلاح کوررنگی وجود دارد. معمولا کوررنگی مشکل خاصی برای فرد مبتلا ایجاد نمی کند مگر در مواردی که تشخیص صحیح  کدهای رنگی ضروری است. در موارد معمول استفاده از کدهای رنگی مثلا در چراغهای راهنمایی، فرد با آموزش صحیح به گونه ای غیر از رنگ (مثلا ترتیب قرار گرفتن چراغها) کدها را از هم تمیز میدهد

برای تشخیص کوررنگی معمولا از آزمایشات خاصی استفاده می شود. مثلا در تست "ایشیهارا" از صفحه ای با نقاط رنگی استفاده می شود که مابین آنها اعداد یا حروفی با رنگی خاص نوشته شده که اشخاص مبتلا به کوررنگی قادر به نشخیص آنها نیستند

_______

زنان دارای دو کروموزوم *

X

  هستند و برای بروز بیماری هر دو کروموروم باید ناقل بیماری باشند، ولی مردان یک کروموزوم

X

 دارند و چنانچه آن کروموزوم معیوب باشد، بیماری در آنها رخ میدهد