به کدر شدن عدسی چشم، که موجب کاهش میزان عبور نور و اختلال در بینایی می شود، آب مروارید می گویند. عمده ترین دلیل بروز آب مروارید، کهولت سن می باشد (معمولا در سنین 65 سال به بالا این بیماری شروع میشود) ولی عوامل دیگری چون بیماری قند، سابقه این بیماری در افراد خانواده، بیماری های موروثی و غیره نیز بر احتمال ابتلاء به این بیماری موثرند
در ابتدای شروع این بیماری، علائم آب مروارید چندان محسوس نیستند ولی رفته رفته با کدر شدن بیشتر عدسی قدرت دید به نحو محسوسی کاهش میابد. گاهی عوارضی چون دیدن هاله ای دور اجسام منور و ضعف بینایی در شب علت مراجعه بیمار به چشم پزشک هستند.
درمان آب مروارید
در مراحل ابتدایی استفاده از عینک موقتا به دید کمک می کند ولی با پیشروی بیماری ممکن است که نیاز به جراحی باشد. عمل آب مروارید یکی از جراحی های موفق و نسبتا ساده و با درصد موفقیت بالا می باشد. معمولا جراحی چشم برای درمان آب مروارید تحت بی حسی موضعی و در مدت نسبتا کوتاهی (کمتر از یک ساعت) به صورت سرپایی انجام می شود و بیمار نیاز به بستری شدن در بیمارستان را ندارند.
نحوه عمل به این صورت است که ابتدا شکافی در سطح قرنیه داده می شود و عدسی چشم از همان شکاف با استفاده از مکنده های کوچک بیرون کشیده می شود. عدسی یا بصورت کامل و یا پس از خردکردن آن به قطعات کوچک تر برداشته میشود. پس از برداشتن عدسی، لنزی مصنوعی را جایگزین عدسی می کنند. سپس شکاف سطح قرنیه چشم را بخیه می زنند.
چنانچه هر دو چشم دچار این عارضه باشند، آنها را همزمان عمل نمی کند. معمولا بعد از جراحی برای مدت کوتاهی چشم عمل شده پانسمان می شود و بیمار از قطره های چشمی استفاده می کند. مراقبت های بعد از عمل شامل خوداری از بلند کردن اجسام سنگین و عدم استفاده از شوینده های مو و صورت برای چند روز پس از جراحی ضروری است. بهبودی کامل تقریبا شش هفته طول می کشد و گاهی ممکن است که پس از عمل نیاز به استفاده از عینک نیز باشد. احتمال عفونت، التهاب و خونریزی چشم بعد از عمل وجود دارد. از این رو در صورت درد، بروز تورم و قرمزی چشم باید به پزشک مراجعه کرد
No comments:
Post a Comment